บนโต๊ะทำงาน มีอาณาจักรแห่งเครื่องเขียน by aung-steem

View this thread on steempeak.com
· @aung-steem ·
$3.24
บนโต๊ะทำงาน มีอาณาจักรแห่งเครื่องเขียน
“พี่... พี่คะ พี่นอนหรือยัง?” 
ข้อความเด้งขึ้นมาตอนห้าทุ่ม 
เจ้เคลิ้มๆจะหลับแล้วแหละ
“ยังจ้ะ มีอะไรหรือเปล่า ทักมาดึกเลย” 
“พี่ หนูนอนไม่หลับ หนูคิดถึงเรื่องนั้น”
เจ้นึกนิดนึง ... อ๋อ เรื่องนั้นของนาง ... 
เรื่อง #คนไม่ชัดเจน ที่สุดท้ายไปชัดเจนกับคนอื่น
และทิ้งนางไว้กับความเจ็บและโจทย์คำถามในใจ 
ว่า “ฉันรู้สึกไปเองคนเดียวใช่ไหม?” วนไปวนมาไม่หยุด
“อ๋อ... คนไม่ชัดเจน” 
“ใช่พี่ หนูนอนไม่หลับ”
“เอางี้นะ ... โทรมาหาเจ้สิ 
เจ้จะเล่านิทานก่อนนอนให้ฟัง”

![FB_IMG_1527055972914.jpg](https://ipfs.busy.org/ipfs/QmSUosP2atuDLAtY7DQVNfEPQnEHTSRZZUZTig9UQxqYbC)

……….
บนโต๊ะทำงาน
มีอาณาจักรแห่งเครื่องเขียน
มีประชากรเป็น กระดาษ ปากกา ไม้บรรทัด เทปใส แม็กเย็บ กรรไกร คลิปหนีกระดาษ สีไม้ พู่กัน และอื่นๆอีกมากมายเท่าที่เราจะนึกออกได้สำหรับเครื่องเขียน เครื่องเขียนก็อยู่ด้วยกันในอาณาจักร อย่างมีความสงบดี
ก็ธรรมชาติเนอะ ปากกามันก็ต้องทำงานใกล้ชิดกับกระดาษถูกไหม ดังนั้นปากกากับกระดาษมันจะถูกวางไว้ใกล้ๆกัน แบบเห็นกันตลอดเวลาอ่ะ และก็ธรรมชาติอีกเหมือนกันที่ความใกล้ชิดนำไปสู่ความรู้สึกที่มากขึ้น มากขึ้น
กระดาษ รู้สึกไปอีกขั้น กับปากกา 
และความรู้สึกแบบนี้ มันซ่อนยากนะ 
ดังนั้นเครื่องเขียนอื่นๆ ก็รู้ได้แหละ 
และคิดว่าปากกาเอง ก็อาจจะรู้ด้วย
แต่ปากกาเป็นของที่ใช้กับเครื่องเขียนหลายอย่างนะ และปากกาเองก็เป็นคนที่ใจดี สุภาพ เฟรนด์ลี่กับเครื่องเขียนอื่นๆในอาณาจักรบนโต๊ะทำงานนั่นด้วย กระดาษก็แอบรู้สึกไม่ได้ว่า ถึงแม้กระดาษจะใกล้ชิดกับปากกา แต่ปากกาเองก็ดีกับทุกๆคน
“เราก็แค่เพื่อนคนหนึ่ง” กระดาษพยายามบอกตัวเองอย่างนั้น และห้ามใจไม่ให้ตัวเองคิดไปไกลกว่านั้น กระดาษรู้ตัวเองดี และมีสติมากพอที่จะมโนไปไกล
“ทำอะไรน่ะ?” ปากกาถาม
“อ๋อ เรานั่งเล่นเฉยๆ” กระดาษตอบ 
“เรานั่งเล่นข้างๆได้ไหม?” ปากกาถาม
แทนคำตอบ กระดาษขยับที่ให้ปากกานั่งใกล้ๆ
“อยู่กับกระดาษแล้วเราสบายใจ” ปากกาเปรย
“เราเห็นเธอสบายใจตลอดเวลานะ” กระดาษสงสัย
ปากกาหันมายิ้มกับกระดาษ 
“แต่กับเธอเรารู้สึก ....”
แล้วปากกาก็เขียนตัวเองลงไปบนกระดาษ
กระดาษรู้สึกได้ว่าประโยคที่เขียนนั้นคือ ..
“มากกว่าเพื่อน”
แต่ปากกาด้ามนั้น ไม่มีหมึก
มันจึงไม่มีคำอะไรทิ้งให้เห็นบนกระดาษ
แต่กระดาษรู้สึกได้ว่ามันคือ “มากกว่าเพื่อน”
เมื่อกระดาษเอาเรื่องนี้ไปคุยกับคนอื่นๆ
“คิดไปเองมั้ง” ไม้บรรทัดพูด 
“ไม่เห็นมีอะไรเลย” เทปใสมองกระดาษบนจรดล่าง
“แน่ใจเหรอว่าเขาเขียนอย่างนั้น” กรรไกรเปรยถาม 
“ก็เขาเขียนบนตัวเราอย่างนั้นจริงๆ” กระดาษเถียง
“แล้วไหนล่ะคำพูดที่ว่านั่นน่ะ บนตัวเธอ” ทั้งสามถามพร้อมกัน
และตรงจุดนั้นนั่นเอง ที่กระดาษตอบอะไรไม่ได้ 
ปากกาก็ยังคงเฟรนด์ลี่กับทุกเครื่องเขียนเหมือนเดิม 
และกระดาษก็ยังคงรู้สึกได้ถึง “รอย” นั้นบนตัวเสมอ
คนอาจจะมองว่ากระดาษนั้นว่าง และพร้อมสำหรับการถูกเขียน แต่แท้จริงแล้ว บนกระดาษมีร่องรอยที่มองไม่เห็นจากปากกาไร้หมึก ทิ้งคำว่า “มากกว่าเพื่อน” เอาไว้
เมื่อเวลาผ่านไป ปากกาด้ามใหม่อาจจะวนมาบนอาณาจักรโต๊ะทำงาน กระดาษจะเจอกับปากกาที่มีหมึก และสามารถเขียนคำที่เครื่องเขียนอื่นๆมองเห็นได้เสียทีบนกระดาษ
แต่กระดาษก็ยังรู้สึกได้ 
ถึงรอยนั้น ... “มากกว่าเพื่อน” 
ที่ฝากไว้จากปากกาไร้หมึก ...
เธอจ๋า ...
คนที่ #ไม่ชัดเจน กับเรา
มันเหมือนเหมือน #ปากกาไร้หมึก นั่นแหละ
ใจเราเป็นกระดาษ ส่วนเขาเป็นปากกาที่ไร้หมึก 
เขียนคำว่าอะไรลงไป มันก็ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครรู้
แต่เขารู้ว่าเขาเขียนอะไรลงไป 
และเธอก็รู้สึกได้ถึงรอยที่ทิ้งไว้ แม้ไม่มีหมึก
และ แม้เวลาจะผ่านไปนาน 
แม้คนจะมองว่าเราเป็นกระดาษว่างพร้อมใช้
แต่เธอรู้อยู่เต็มใจ 
ว่าในความว่าง มันมีรอยที่เขาฝากไว้ 
รอยที่ไร้หมึก แต่รู้สึกได้ทุกคำที่ฝาก
………
“แล้วตอนจบของนิทานเป็นยังไงล่ะคะ?” 
ชีถาม หลังจากนิ่งฟังนิทานจนถึงตรงนี้
“ไม่มีจ้ะ นิทานเรื่องนี้ไม่มีตอนจบ
หนูคงต้องไปคิดเองในฐานะกระดาษ
แต่อยากแนะ ... ถ้าเราเป็นกระดาษ
แม้ว่าเรามีรอยที่ไม่เห็น
แต่เรามีที่ว่างให้เขียนตอนจบ
หลับตาไปนอนพักผ่อนซะ 
แล้วค่อยตื่นมาตอนเช้า 
หาปากกามาเขียนตอนจบของเราเอง
เพราะเรา... คือเจ้ากระดาษ 
เพราะเรา ... คือเจ้าของหัวใจ”
👍  , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,
properties (23)
post_id49,902,892
authoraung-steem
permlink71c1x8
categorythai
json_metadata"{"format": "markdown", "tags": ["thai", "story", "life", "writing", "busy"], "app": "busy/2.4.0", "community": "busy"}"
created2018-05-23 11:14:36
last_update2018-05-23 11:14:36
depth0
children0
net_rshares841,573,042,281
last_payout2018-05-30 11:14:36
cashout_time1969-12-31 23:59:59
total_payout_value2.476 SBD
curator_payout_value0.764 SBD
pending_payout_value0.000 SBD
promoted0.000 SBD
body_length3,506
author_reputation432,071,435,263
root_title"บนโต๊ะทำงาน มีอาณาจักรแห่งเครื่องเขียน"
beneficiaries[]
max_accepted_payout1,000,000.000 SBD
percent_steem_dollars10,000
author_curate_reward""
vote details (63)