<center><img class="aligncenter" src="https://i.ytimg.com/vi/IeUnHzIJX2k/maxresdefault.jpg" /></center><br/>
<p><center><a href="https://i.ytimg.com/vi/IeUnHzIJX2k/maxresdefault.jpg">Source</a></center></p>
Ben size söyleyeyim, çünkü alışkanlık oluşmuş, bağımlılık yapmıştır. Olmazsa olmazımız olmuştur artık.

Bildiğiniz gibi hafıza ikiye ayrılır. Birincisi, okuduklarınızın kaydedildiği alan. İkincisi ise gördüklerinizin kaydedildiği diğer alan. Bizler ise yıllarca, okumakla, bilgiyle meşgul edeceğimiz alanı, televizyonla hunharca doldurmuş ve deyim yerindeyse, hafızayı boş ve işe yaramaz milyonlarca terabaytla tıka basa yapmışız.

Şimdi size soruyorum yıllarca televizyon ekranlarından ayrılmayan birisimi, daha fazla bilgiye sahip olmuştur, yoksa, bir yılda sadece 35-40 civarında kitap okuyan başka bir birey mi? Bunu anlamanın yolu çok da zor değil, bir iki kelam etseniz, kullanmış olduğu kelimelerin sayısından, tekrara düşüp düşmemesinden kendisini belli eder.

Birazda ülkemizin televizyon tarihinden aklımızda kaldığınca yorumlar paylaşalım.

Yaklaşık 70 yıl kadar önce ülkemiz televizyon denen karakutuyla tanıştı. Ama televizyonla ilgili yapılan çalışmalar 1965 yıllarında İstanbul Teknik Üniversitesi’nin kurduğu küçük bir deneme istasyonuyla, ve maalesef İstanbul içinde dar bir alana yapılan yayınla başlamıştı. Buna mukabil düzenli yapılan televizyon yayınları Ankara Yenimahalle de kurulan ilk televizyon vericisi ile yapılan yayınla başladı. Burada 31 Ocak 1968’de faaliyete geçen Türkiye’nin ilk televizyonu Ankara televizyonu olarak tarihe geçti.

<img src="http://www.dergibursa.com.tr/wp-content/uploads/2015/10/44.jpg" /><br/>
<center><a href="http://www.dergibursa.com.tr/wp-content/uploads/2015/10/44.jpg">Source</a></center></p>
Devam edeceğiz.