Kiedy się tak rozpłakała przytulił ją do siebie, kamień spadł mu z serca, mogła poczuć jak odetchnął. Głaskał ją po głowię, starając się uspokoić.
-Spokojnie, zajmę się tym. Przewrócę cały zamek do góry nogami. - był poważny, wcale się nie uśmjechał, na jego buzi wręcz malowała się złość. Wziął jej twarz w dłonie, opierając czoło o jej. 
-Dziękuję, mój skarbie... - wyszeptał przy jej wargach. Nie odważył się jednak jej pocałować. Był przekonany o granicy. Ostatnio jej niedostępność się nasiliła, a on zaczyna bez niej wariować. Szczególnie, że tyle ma na głowie. Aż widać jaki wykończony był. Teraz jeszcze coś. Przymknął oczy na chwilę, zaraz je otwierając.
-Przypomniało mi się... Tamta kobieta dzień przed śmiercią odbierała listy. W tytule była wzmianka o śmierci rodziców, poprosiłem więc by zachowała to w sekrecie. Inni słowy właśnie wtedy się dowiedziała. No a dzisiaj... wygadałem ci się.