สวัสดีค่ะเพื่อนๆ สามสี่วันที่แล้วฉันมีเรื่องเศร้าใจมากคือว่าเฉาก๊วยสุนัขที่ฉันรักได้จากฉันไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ

 ![image](https://img.esteem.ws/tuhj06bvgi.jpg)

ฉันไปรับเขามาจากบ้านพี่สาวตั้งแต่เขายังตัวเล็กๆยังไม่หย่านมด้วยซ้ำ เหตุที่ได้เลี้ยงเขาเป็นเพราะว่าลูกสาวซึ่งตอนนั้นกำลังเรียนอยู่มหาลัยชั้นปีที่2 เธอกลับมาเยี่ยมบ้านฉันจึงพาเธอไปเยี่ยมพี่สาวของฉัน พอดีว่าสุนัขที่บ้านพี่สาวเพิ่งคลอดลูก พอเธอมองเห็นเจ้าเฉาก๊วยเดินมาก็ให้นึกเอ็นดู เธอจึงขอจากป้าและขอร้องให้แม่เลี้ยงเอาไว้ ด้วยลักษณะที่มีขนสีออกดำๆ เธอจึงตั้งชื่อสุนัขตัวนี้ว่า"เฉาก๊วย"

หลังจากที่รับเจ้าเฉาก๊วยมาจากบ้านพี่สาว ฉันก็ถนอมกล่อมเกลี้ยงเขาเป็นอย่างดี ซื้อนมมาให้เขากิน พอเขาโตขึ้นฉันก็จะซื้อปิ้งเครื่องในไก่มาให้เขากินกับข้าวเหนียว โดยทำเป็นคำแล้วป้อนเขาทีละคำจนเขาอิ่ม ฉันปล่อยให้เขาเป็นอิสระโดยไม่ได้กักขัง เขาก็ช่างเป็นสุนัขแสนรู้เสียจริงๆ ดูเหมือนว่าเขาจะคอยดูเจ้านายอยู่ตลอดเวลา สามีของฉันชอบเดินไปพูดคุยกับเพื่อนบ้านเป็นประจำในตอนเช้าและตอนเย็น พอสามีจะเดินออกจากบ้านเท่านั้นแหละ เจ้าเฉาก๊วยไม่รู้ว่ามาจากไหนวิ่งออกหน้าเจ้าของซะงั้น 

ถ้าวันไหนสามีขับกระบะ เขาก็จะอยู่บ้านเป็นเพื่อนฉัน โดยมานอนอยู่ใกล้ๆ ฉันเองก็มีความสุขที่ได้พูดคุยกับเขา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้เรื่องไปซะหมด แต่เขาก็ฟังรู้เรื่องพอสมควร ถ้าฉันพูดหยอกล้อกับเขา เขาก็จะดีใจและวิ่งมาโอบฉัน เขาเป็นสุนัขที่มีนิสัยดี ช่วงที่เขาโตเป็นหนุ่มฉันขี้เกียจที่จะป้อนข้าวเขาทีละคำ ฉันจึงเอาข้าวเหนียวคลุกกับอาหาร เขาก็กินจนอิ่ม จากนั้นฉันจึงคลุกข้าวให้เขากินเป็นประจำ ฉันคลุกให้เขาเยอะจนเหลือทุกวัน สำหรับอาหารที่เหลือสุนัขจากที่อื่นก็จะมากินต่อ และในที่สุดสุนัขตัวนั้นก็มาอยู่บ้านฉันเป็นเพื่อนเจ้าเฉาก๊วย พอสุนัขตัวนี้เสียชีวิต สุนัขตัวใหม่ก็จะมาอีกและมาอยู่กับเจ้าเฉาก๊วยซะเลย จนในที่สุดสุนัขที่มาอยู่ที่นี่ก็เสียชีวิตลง4ตัวแล้ว ต่อมาเจ้าเฉาก๊วยก็อยู่ตัวเดียวมาตลอด เขาหวุดหวิดจะเสียชีวิตตั้งหลายครั้ง ครั้งแรกก็ถ่ายเป็นเลือดจางๆ ฉันคิดว่าเขาคงไม่รอดแน่ แต่เขาก็อยู่มาได้หลายปีพอสมควร จนเดือนที่แล้วเขามีอาการเป็นโรคเรื้อน ฉันจึงไปปรึกษาเภสัชและซื้อยามาให้เขากิน อาการของเขาก็ดีขึ้นเรื่อยๆและเกือบจะหายเป็นปกติ แต่เขามีอาการเบื่ออาหาร ฉันเอาอาหารที่เขาชอบให้เขากินโดยไม่เอาข้าวใส่ เขาก็แค่ดม ฉันจึงจับเอาอาหารเพื่อที่จะป้อนเขา แต่เขาก็เมินหน้าหนี
สามีบอกกับฉันว่ามันแก่แล้ว มันคงถึงวาระที่จะต้องไปแล้วหละ ฉันเองก็เข้าใจ มีเกิดก็ต้องมีดับ มีพบก็ต้องมีจาก แต่ฉันก็ยังทำใจไม่ได้ เขาไม่กินข้าวกินน้ำอยู่หลายวัน เขาจะเดินไปเดินมาด้วยท่าทางอิดโรย สุดท้ายก็เข้าไปนอนในที่อากาศเย็นๆเช่นในห้องน้ำข้างล่างหรือไม่ซุกตัวนอนในโพรงต้นข่าซึ่งอยู่ใต้ต้นฝรั่ง

 ![image](https://img.esteem.ws/70ieal2qn2.jpg)

 เนื่องจากบริเวณบ้านของฉันมีเนื้อที่เกือบไร่และปลูกของหลายอย่าง เวลาตื่นเช้าขึ้นมาฉันจะร้องเรียกเขา พอเขาได้ยินเสียงเรียกเขาก็รีบออกมาและกระดิกหางเหมือนกับจะบอกฉันว่า"เออน่า รู้แล้ว" 

เช้าวันหนึ่ง...หลังจากที่ฉันตื่นนอน ซึ่งปกติฉันจะตื่นตอนตีสี่ พอฉันเปิดประตูออกมา ฉันก็ร้องเรียกเขาเช่นเคย แต่จะเรียกสักกี่ครั้งก็ไร้วี่แววของเขา สามีก็ตื่นนอนพร้อมกันกับฉันพร้อมกับบอกฉันว่าก่อนจะเข้านอนสามีเห็นเขาเดินเข้าไปในกอข่า ฉันจึงเดินไปหยิบแบตเตอรี่อันเล็กๆแล้วส่องไปยังกอข่า คุณพระช่วย!..นั่นเจ้าเฉาก๊วยนี่นา ฉันดีใจมากที่เห็นเขานอนอยู่ สามีจึงร้องถามมาว่าเขาหายใจอยู่หรือเปล่า? ฉันจึงส่องไฟให้เห็นชัดๆ อนิจจา!..ร่างของเขาสงบนิ่งไม่ไหวติง อนิจจา!..เขาหมดลมเสียแล้ว ปากของเขาก็ดูเหมือนจะมีลิ้นจุกอยู่ ฉันเสียใจมาก คนที่เก็บศพของเขาก็คือสามีของฉันเอง เขาเอาถุงปุ๋ยมาหุ้มร่างของเจ้าเฉาก๊วย แล้วนำไปใส่กระบะเพื่อนำไปฝังทุ่งนา ก่อนจะกลับบ้านเขาพูดกับหลุมศพว่า"เฉาก๊วยเอ๊ย แกเฝ้าไร่เฝ้านาอยู่นี่นะ เฝ้าให้ดีๆล่ะ"ฉันไม่พูดกระไรและไม่ไปดูการฝังเขาเสียด้วยซ้ำ ฉันไม่อยากเห็นภาพเหล่านั้นจากนั้นเพราะฉันสงสารเขา เขาใช้ชีวิตอยู่ร่สมชายคาเดียวกับกับฉันรวม7ปี ฉันก็ได้แต่ภาวนาให้เขาไปดี และเขาจะอยู่ในความทรงจำของฉันตราบนานเท่านาน 

สำหรับวันนี้ฉันต้องขอจบโพสต์ไว้เพียงแค่นี้ก่อน เอาไว้เจอกันโพสต์หน้า สำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ

สำหรับเพื่อนๆที่สนใจอยากจะเข้ามาร่วมสนุกกับชุมชนของเราแถมยังมีรายได้อีกด้วย กรุณากดเข้าลิ้งค์นี้เลยค่ะ

วิธีลงชื่อสมัครใช้ Steemit แฟลตฟอร์ม​โดยคุณตุ๊กตา
https://steemit.com/thai/@tookta/pt-1
https://steemit.com/thai/@tookta/pt-2

ขอขอบคุณทุกๆอัพโหวต คอมเม้นต์และการติดตามนะคะ