![52B2B4AC-DC2C-46C9-9E22-745C9CD4420D.jpeg](https://cdn.steemitimages.com/DQmVqog2r1i7pWK5nhbQ68SmKhQieVcMEZMZ1hM7Ef5e4nF/52B2B4AC-DC2C-46C9-9E22-745C9CD4420D.jpeg)

สวัสดีครับ พี่ๆ เพื่อนๆ ชาว Steemit ทุกๆท่าน  วันนี้ก็วันพุธแล้ว กลางสัปดาห์อีกแล้ว รู้สึกว่าแป๊ปเดียวเอง วันนี้ผมก็ได้
นำเรื่องราวเก่าๆ มาเล่า มาเขียนให้อ่านกัน ซึ่งตอนนั้นผมก็พึ่งเรียนมหาลัยปีแรก แถมยังเป็นรุ่นบุกเบิกราชภัฏสามพร้าว นอกจากนั้นมหาวิทยาลัยยังสร้างไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ ถนนหนทางยังเป็นทางลูกรัง ดินแดงอยู่เลย ช่วงที่ไปมอบตัวเข้าหอพักแบบว่าเป็นอะไร ที่ลำบากอยู่เหมือนกัน ฝนตก ถนนเละ แถมหอพักยังมีแค่ สองหอ ชายกับหญิงหันหน้าเข้าหากันอีก ตึกสูงสี่ชั้น พักกันห้องละ สี่คน  เตียงนอนเป็นเตียงสองชั้น ดีที่ผมได้นอนชั้นสอง ถ้าได้นอนชั้นแรกคง นอนไม่ค่อยหลับแน่เลย เพราะผมจะเป็นคนที่รู้สึกตัวง่ายถ้าเพื่อน ผมนอนชั้นสองนะเวลาตื่นตอนกลางดึกไปเข้าห้องน้ำผมก็คงตื่น..และวันแรกที่เข้าไปอยู่ในหอพัก ห้องผมน้ำไม่ไหล ไฟก็ไม่มา เป็นอะไรที่อธิบายไม่ถูกเลยครับ เพราะว่า เข้าไปวันแรก รุ่นพี่ก็มารับน้องซะแล้ว เจอกิจกรรมหลายอย่าง แต่ก็สนุกมาก ตัวผมมอมแมมไปหมด อยากอาบน้ำน้ำไม่ไหล ฮ่าๆๆ แต่สุดท้ายก็ได้อาบลงมาอาบชั้น หนึ่งแทน แต่คืนแรกก็ต้องนอนบริจาคเลือดให้ยุงกันกับเพื่อนๆ ตื่นเช้ามาทานข้าวเสร็จ ประมาณเก้าโมงรุ่นพี่ก็มารับน้อง ซึ่งตอนนั้น รู้สึกว่ายังไม่เปิดเทอมทำไมมารับน้องกันเร็วจัง รุ่นพี่ให้พวกผมร้องเพลง มาร์ช ครั้งแรกพวกผมก็เจอดีเลย ในตอนนั้นรู้สึกว่าได้ฟังรุ่นพี่ร้องให้ฟังรอบเดียว รุ่นพี่ก็ให้พวกผมร้อง ซึ่งอยากจะบอกว่าจำทำนองไม่ได้ พากันเอาซะมั่วเลย ฮ่าๆ แล้วพวกเราก็โดนทำโทษ ออกไปเต้น โดยที่รุ่นพี่คนหนึ่งจะพาเต้น ใครเต้นดีก็ได้นั่งลง ใครเต้นไม่ดี ก็ไม่ต้องนั่งจนกว่าจะเต้นดี ผมก็ยังไม่ค่อยกล้าเต้นนะตอนนั้น รู้สึกอายๆ สุดท้าย ผมก็ได้โชว์เดี่ยวเลยทีนี้ รุ่นพี่เลยให้ออกไปเต้นให้เพื่อนดู รู้สึกว่าตอนนั้นจะอายเพื่อนมากเลย เพราะว่าผมไม่รู้จักใครมาก่อนเลย เพื่อนในโรงเรียนเก่าผมก็อยู่คนสาขา นานเหมือนกันกว่าผมจะได้เข้าไปนั่งสงสัยว่ารุ่นพี่จะสงสาร ฮ่าๆๆ และช่วงหลังๆ รุ่นพี่ก็ชอบให้ผมออกไปเต้นบ่อย จนผมไม่อาย แถมยังดื้ออีก ฮ่าๆๆ ถือว่าเป็นอีกคนที่คิดค้นท่าเต้นกวนๆ เลย จะมีช่วงที่พี่ๆ พาพวกเราไปรู้จักกับสาขาอื่น แล้วเลือกตัวแทนออกไปเต้นแต่ละสาขาใครจะเต้นได้สนุกกว่า ตอนนั้นผมก็ได้เป็นตัวแทนออกไป เต้นแข่งกับสาขาอื่น ก็พากันเต้นอย่างเมามัน แต่ก็เพราะรุ่นพี่ที่ทำให้ผมเปลี่ยนจากคนขี้อายเป็นคนกล้าแสดงออก เราเรียนคณะนี้สาขานี้ ถ้าไม่กล้าแสดงออกจะไปสอนเด็กได้อย่างไร คิดแล้วยังอยากย้อนเวลากลับไปช่วงรับน้องเหมือนกัน แฮๆๆ....ตอนที่พวกเราขึ้นปีสองก็รับน้องได้เจ็บแสบเหมือนกัน...

![F59040BF-7741-4778-8423-FD8EFF2A5B5F.jpeg](https://cdn.steemitimages.com/DQmfNKhWuMLwkLTyeRs5FZQhhprtLYXbDUnDVMzmKWjac7q/F59040BF-7741-4778-8423-FD8EFF2A5B5F.jpeg)

ภาพนี้คือพวกเราไปทำกิจกรรม นอกสถานศึกษาไปทำความสะอาดวัด ทำเสร็จแล้วก็เสร็จก็เลยเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึก นานหลายปีเหมือนกันวันเวลาชั่งผ่านไปไว เหมือนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นผ่านมาแค่เดือนสองเดือนเอง กว่าจะได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้งหนึ่ง ก็หาเวลาว่างกันพอสมควรเพราะถ้ามาไม่ครบกลุ่มเรา เราก็จะยกเลิก ห่างกันไกลทำงานคนละที่ทำงานคนละจังหวัดพวกเราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเสมอ ยังโทรคุยกันยังทักทายหากัน นี่แหละที่เค้าบอกกว่า กว่าจะใช้คำว่าเพื่อนไม่ใช่ว่าคุยกันแค่สองสามครั้ง แต่มันเป็นความผูกพันหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำด้วย เพื่อนไม่ใช่มีแค่เพื่อนในมหาลัย เรายังจะมีเพื่อนไปเรื่อยๆ เพื่อนสมัยเด็ก มัธยม มหาลัย เพื่อนในที่ทำงาน มิตรภาพเป็นสิ่งที่สวยงาม คำว่าเพื่อน ก็คือเพื่อนกันจนวันตาย หลายคนอาจจะเลือกคบเพื่อน ถ้าไม่ดีก็ไม่คบ คนเราไม่มีอะไรที่เพียบพร้อมหมดทุกอย่าง เราคิดว่าเขาไม่ดี แล้วเราดีกว่าเขามากแค่ไหน สัตว์โลกเราเกิดมาบนโลกเดียวกัน ถึงไม่ใช่เพื่อนเรา แต่ก็คือเพื่อนร่วมโลกเดียวกัน..

**ขอขอบคุณ พี่ๆ เพื่อนๆ ที่กดโหวต กดคอมเมนต์ และกดติดตามครับ ขอบคุณครับ นอนหลับฝันดี**