> Hatta onu bile yapmak istemez, aşağıdan tiz bir sesle "anneeee" diye seslenirdik de yukarıdan iple sarkıtılan sepetteki ekmek arasını iştahla götürürdük. :p

Vay hocam prenses çocukluğu herhalde bu :) Gökten ekmek inmesi :P

> Gecenin bir yarısına kadar saklambaç oynardık. Bazen mızıkçılık yaparak evine gidip de bir türlü bulunamayan ve pencereden, aşağıda kendini yana yakıla arayanları seyreden çocuklar olurdu. Onlardan biri de bendim. :D

Hocam ne ettiniz :) Sizden böyle bir şey beklemezdim :S

Canım hocam oyun kültürünüzü şaşkınlıkla okurken hocamdan daha azı beklenemezdi dedim :) Her şeyde litaretürünüzü geniş tutuyorsunuz maşallah.

>  ..vişne çürüğü, limon küfü, cam göbeği...

Hocam bu renkler de nedir Allah aşkına. İlk defa duydum :S

> ilk haftasıydı. Bir arkadaşımla beraber sabahın erken saatlerinde derse yetişmeye çalışıyorduk küçük adımlarımızla. Birden yaşça büyük çocuklar yolumuzu kesti. 6 yaşındaydım ve korkmuştum. O an tanımadığımız bir yerde yapayalnız kalmış gibiydik. Cebimizdeki harçlıklarımızı uzatınca bu esaretten kurtulacağımızı düşündüm ve nitekim de öyle oldu.

Hocam bu nedir ya? Hiç böyle bir şey başıma gelmedi. Ama gelseydi merak ediyorum karşı taraftaki etkisi ne olurdu :D Sizin adınıza üzüldüm. Yani böyle garip insanlarla karşılaştığınız için..


Vay be hocam yani ne diyeceğimi bilemedim kaçırma olayı ile alakalı. Özellikle şu an gündemde böyle üzücü olaylar dönerken.

> n kötüsü de artık öldüğüne üzülmekten çok, 'umarım aklımıza gelen olmamıştır' diye dua ediyoruz.. :/ Açlıktan veya kendi kendine kaybolarak hayatını kaybetmiş olmasına sevineceğiz neredeyse. :(
Ölümlerden ölüm beğenmek tıpkı böyle bir şey işte...
"Küçük kızın cansız bedeni..." ne kadar ağır bir cümle bu. :(

:( ...