Bazen öyle şeyler yaşarsın ki kalbin paramparça olur. Asla yapmaz dediğin ne varsa yaparlar ya işte kendini en çaresiz hissettiğin zamanlardır o zamanlar. Hiç beklemediğin insanlardan hiç beklemediğin hareketler ne kadar acı verici değil mi? Güveniyorsun bu benim dostum ben bu insanla mezara kadar giderim diyorsun sonra pişman oluyorsun. En güvendiğin insan tarafından güveninin kırılması en büyük hayal kırıklığıdır. Keskin bir camla kalbinizi kesmişler gibi hissedersiniz. Ağlarsınız rahatlamak için ama bu sefer size her zaman destek olan insan için ağlarsınız ve sizi teselşi edebilecek birisi yoktur. Ne derlerse aldırış etmezsiniz. Çünkü onlardan da şüphelenirsiniz. Küçük çocuklar gibi küsersiniz hayata. Çünkü çok acıdır en yakın dostunu hayatından çıkarmak zorunda olmak. O bunu yapamaz ya gözümle görsem inanmam dediğiniz ne varsa yaşarsınız. Herkes hayatında bir kere dost kazığı yemiştir. Fazla samimiyet tez ayrılık getirirmiş. Benim acım o kadar taze ki derdimi sadece yazarak anlatabiliyorum. Çünkü başkasına anlatacak kadar güvenmiyorum. Çünkü en yakınım bana bunları yaşattıysa bana herkes her şeyi yapabilme potansiyeline sahiptir. Zor bir durum gerçekten şuan kimileriniz benim gibi benzer bir olayı yaşadığı için bana hak verdi. Kimileriniz daha yaşamadığı için saçma olarak buldu. Belki sizin en yakınınız yapmaz gerçekten, umarım da yapmaz. Ama her ihtimale karşı temkinli davranmakda fayda var. Tabi bu yaşadıklarım bana tecrübe oldu. Kimseye bu kadar çok güvenmemem gerektiğini öğrendim. Bundan sonra az insan çok huzur. Hayatınızda sizi anlayan dinleyen insanlara yer verin. Bencil ve yalancı insanlarla dostluğu bırakın arkadaş bile olmayın.      Kalbim hala kırık. Hüzünler biriktirdim. Güzel anılarımın hepsini çöpe atmak zorunda kaldım. Pembe bulutlarım vardı pamuk şeker gibi onları siyaha çevirdim. Kendimi daha çok dinlemeye başladım. Ve kendime ilk dediğim şey " DAHA GÜÇLÜ AYAĞA KALK. " oldu. Benim hayata tutunmam için gerekli olan tek insan o değildi. Hayatımdan geldi geçti. Çok üzüldüm, günlerce ağladım. Ama geçti. Ben hayata tutundum. Hemde bunu tek başıma atlattım. O yüzden şimdi daha güçlüyüm. Artık beni ailemin gidişi hariç kimsenin gidişi bu kadar üzemez biliyorum. Bu yüzden artık korkmuyorum! 
  Herkese hak ettiği değeri verin. Ne az ne fazla, ederi kadar. Kimse sizden daha kıymetli değil. Gökyüzüne baktığınızda o sonsuzluğun içinde kendinizi kaybedin sonunu düşünmeden sadece hayaller kurun. Hayal kırıklığınız yüzünden hayal kurmaktan vazgeçmeyin. Korkmayın hiçbir şeyden hiçbir kimseden. Aynaya bakın ve " İŞTE BEN BUYUM." deyin..http://barisgurkas.com/wp-content/uploads/2014/11/hayal-kirikligi-acisini-neden-buyutuyoruz.jpg